Jak zmotywować dziecko do nauki?
Drogi Rodzicu, zastanów się i odpowiedz sobie na pytania:
- Jakie twoje dziecko ma słabe i mocne strony, zainteresowania i pasje?
- Jak szybko zapamiętuje nowe treści?
- Jak radzi sobie z ocenami nauczycieli?
- Jak reaguje na zasady i reguły?
- Czy unika tego, co sprawia mu trudność?
- Czy umie się skupić na zadaniu?
- Czy szybko się nudzi?
- Czy dąży wytrwale do celu?
- Kiedy najchętniej zabiera się do nauki?
Znając odpowiedzi na te pytania, zwróć uwagę na to, w jaki sposób komunikujesz się z dzieckiem. Jeśli chcesz mu pomóc, na pewno:
- nie strasz - "Jeśli nie nauczysz się wiersza, to dostaniesz słabą ocenę i twoja nauczycielka będzie na ciebie zła. Zobaczysz!";
- nie oceniaj i nie karz - "Ponieważ bazgrolisz w zeszycie, nie pojedziesz w niedzielę na urodziny do Pauliny";
- nie nagradzaj - "Dostaniesz rower na koniec roku, jeśli będziesz mieć świadectwo z czerwonym paskiem" (kiedy perspektywa otrzymania nagrody jest zbyt odległa, sama nagroda traci na wartości);
- nie porównuj - "Kasia to dopiero dobrze się uczy, mógłbyś brać z niej przykład";
To, jak mówisz do dziecka, jest niezwykle ważne. Warto zmienić swoje nastawienie i zrozumieć, że źródłem osiągnięć, kompetencji i szacunku dla samego siebie nie jest zewnętrzna lecz wewnętrzna motywacja dziecka. Rodzice spodziewają się, że dzieci automatycznie rozwiną w sobie wewnętrzną motywację do nauki, jako bezpośredni rezultat stosowania przez dorosłych kontroli zewnętrznej, na przykład nagradzania czy chwalenia. Zamiast pochwał możemy do dziecka kierować komunikaty typu JA:
- "Podoba mi się, że tak starannie odrobiłeś lekcje, naprawdę to doceniam";
- "Uważam, że jesteś inteligentna, i to jest twoja mocna strona";
- "Kasiu, doceniam, ile wysiłku włożyłaś w to, aby czytać coraz lepiej, jestem z ciebie dumna";
Opracowała Elżbieta Jastrzębska
Źródło: Wioletta Kruczkowska Centrum Komunikacji Gordona
