Terapia ręki
Przygotowanie ręki do pisania to cały proces wzajemnych oddziaływań na siebie ilości doświadczeń, integracji bodźców, możliwości ruchowych, sprawności receptorów. Przygotowanie ręki do tej umiejętności rozpoczyna się już od pierwszych miesięcy, tam gdzie pojawia się podpór dziecka, najpierw leżąc na brzuchu odpycha się przedramionami, następnie wchodzi w podpór na całych kończynach, a potem zwykle pojawiają się czworaki. Ta aktywność warunkuje pełną ruchomość i sprawność kończyny górnej. Kolejnym krokiem milowym jest koordynacja obu rąk, co umożliwia coraz bardziej precyzyjną manipulację, najpierw niespecyficzną, a potem specyficzną. Ciało, które ma dużo prawidłowych doświadczeń i pełną sprawność, pozwala na poprawne ustawienie kończyny górnej do funkcji trzymania narzędzia grafomotorycznego.
Terapia ręki, jak sama nazwa mówi, powinna odbywać się wówczas, gdy pojawiają się jakieś trudności.
O tym czy takie zajęcia powinny mieć miejsce powinien zdecydować specjalista na podstawie szczegółowej diagnozy.
Są oczywiście pewne uniwersalne wskazania, które z reguły zawsze będą kończyć się wskazaniem rozpoczęcia terapii ręki.
Zaczynamy terapię, gdy:
– dziecko niechętnie podejmuje czynności manualne (malowanie, lepienie z plasteliny, układanie drobnych przedmiotów),
– dziecko ma problemy z nauką czynności samoobsługowych (ubieranie, wiązanie sznurowadeł, zapinanie guzików itp.),
– dziecko ma wyraźnie obniżone lub podwyższone napięcie mięśniowe w obrębie kończyn górnych i obręczy barkowej, co przejawia się w niedostosowaniu odpowiedniej siły podczas manipulacji,
– dziecko ma problemy z koordynacją obu rąk podczas zabaw manipulacyjnych,
– dziecko wykonuje czynności wymagające dużej precyzji zbyt wolno lub za szybko, szybkość ruchów dziecka nie jest dostosowana do zadania,
– nie lubi dotykać nowych i różnorodnych faktur, co utrudnia manipulację i poznawanie nowych przedmiotów, a co za tym idzie budowanie ich reprezentacji przedmiotów w korze,
– dostarcza sobie dodatkowych silnych doznań proprioceptywnych i domaga się zdecydowanego i mocnego ucisku dłoni np. siada na własnych dłoniach, bardzo mocno zaciska ręce na przedmiotach, uderza rękami w przedmioty o ostrych i wyraźnych fakturach.
– ma trudności grafomotoryczne przejawiające się w obniżonym w stosunku do wieku życia poziome rysowania, modelowania, kolorowania,
– widoczny jest obniżony poziom graficzny pisma
– nie potrafi zachować prawidłowej postawy podczas pracy przy stoliku,
– ma zaburzenia praksji, – ma zdiagnozowane porażenie mózgowe, zespoły genetyczne lub inne wady wrodzone, tam, gdzie trudności w rozwoju funkcji związanych z małą motoryką są charakterystyczne.
Opracowała: mgr Magdalena Todorska
